Zainteresowane osoby zapraszam do lektury tekstów, które ukazały się w serwisie Dzieci są ważne Dlaczego boimy się masturbacji dziecięcej? Co to jest seks, czyli jak wyjaśnić dziecku współżycie seksualne? Jak dbać o penis małego dziecka? Dlaczego wychowanie i edukacja seksualna są potrzebne? Jak rozmawiać o zakochaniu ze starszym i młodszym dzieckiem? Czy twórczość dziecięca zawierająca elementy seksualne powinna nas niepokoić? Co dziecko powinno wiedzieć, gdy się zgubi? Rodzice czy przedszkole, kto powinien wychowywać seksualnie dzieci? Jak dzieci odkrywają swoje ciało, czyli nie mów "Fuj", nie dotykaj" Zły dotyk. Jak rozmawiać z dzieckiem o nadużyciach seksualnych?

Edukacja seksualna dzieci i młodzieży wciąż wzbudza w naszym kraju wiele emocji. Jednak coraz więcej autorytetów, także z kręgu Kościoła katolickiego oraz instytucji promujących wychowanie w zakresie seksualności zaznacza, że jest ona konieczna. Cenę za brak rzetelnej wiedzy najczęściej płacą młodzi ludzie, a jest nią często wczesna inicjacja, niechciana ciąża, choroby przenoszone drogą płciową, brak umiejętności nawiązywania głębszych relacji z drugą osobą, czy wręcz gwałt i molestowanie seksualne. Odpowiedzialność za wychowanie seksualne w pierwszych latach życia dziecka spoczywa w większości na rodzicach. To rodzice jako pierwsi kształtują role płciowe, przekazują wartości, uczą szacunku do własnego ciała. W następnych etapach rozwoju…

Fragment wywiadu opublikowanego w serwisie Dzieci są ważne: Czy są jakieś kwestie, o których najtrudniej rozmawia się dorosłym z dziećmi lub nastolatkami? W przypadku przedszkolaków i dzieci w wieku wczesnoszkolnym to wyjaśnienie współżycia seksualnego. Na pytanie: „co to jest seks?” rodzice reagują z niepokojem. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że odczytują je przez pryzmat własnych doświadczeń seksualnych. Pamiętać jednak należy, że dziecko pyta najczęściej dlatego, że ciekawi je samo słowo i prosi o jego wyjaśnienie. Inne zaś dzieci zastanawiają się w jaki sposób dochodzi do zapłodnienia i pytają tylko o „techniczne” aspekty związane z prokreacją. Jeśli chodzi o nastolatków…

Ewa Kostoń: Co to jest bezpieczeństwo? – jak krótko odpowiedzieć przedszkolakowi na takie pytanie? Magdalena Sroka: To jedno z tych pytań, które bez wątpienia mógłby zadać przedszkolak, a które dorosłego zupełnie dezorientuje ;). No bo jak wyjaśnić coś, co przecież jest oczywiste. Z podobnymi pytaniami spotykam się na co dzień i nie raz muszę się sporo natrudzić, by wyjaśnić coś, nad definicją czego, nigdy wcześniej się nie zastanawiałam. Jak wytłumaczyć dziecku, co to jest bezpieczeństwo… Myślę, że powiedziałabym tu, bez większego kombinowania, że bezpieczeństwo to stan, sytuacja w której czujemy się dobrze, szczęśliwie, jesteśmy spokojni, nic nam nie zagraża. Każdy…

Rodzice nie podejmują rozmów z dziećmi na temat molestowania seksualnego z kilku powodów. Obawiają się, że dziecko zacznie interesować się sprawami seksualnymi. Nie chcą wzbudzić u dziecka niepotrzebnego lęku i strachu. Uważają, że ten temat ich nie dotyczy. Nauka wyznaczania granic ciała i zachowań asertywnych oraz udzielanie informacji chronią nasze dzieci. Oczywiście nie jesteśmy w stanie zagwarantować naszemu dziecku 100% bezpieczeństwa. Pamiętać jednak należy, że wielu sprawców nadużyć seksualnych na początku "sprawdza" swoją przyszłą ofarę. Dla pedofilów najważniejsze jest to, aby jego ofiara zachowała w tajemnicy fakt nadużycia. Dzieci wyposażone w wiedzę o złym dotyku, z którymi rodzic rozmawia na…

Skąd się wziąłem? - to pytanie prędzej czy później pojawia się w każdym domu. Na początku może mieć wymiar egzystencjalny, stąd nie należy od razu opowiadać o szczegółach technicznych związanych z przyjściem dziecka na świat. Przedszkolakowi wystarczą krótkie i zwięzłe odpowiedzi. Jeśli dziecko dalej drąży temat to udzielajmy odpowiedzi szerszych, które są dostosowane do jego wieku. Pamiętajmy, że to my-rodzice jesteśmy pierwszymi wychowawcami seksualnymi. Przekazujemy nie tylko wiedzę na temat seksualności, ale i wzorce, robiąc to często nieświadomie. Wychowanie seksualne to nie tylko informacje o tym, skąd się biorą dzieci, o różnicach anatomicznych, czy złym dotyku, ale przede wszystkim „nauka”…

Ewa Kostoń: Jest Pan autorem broszurowej książeczki „Mamo i tato - opowiedzcie mi - Skąd się wziąłem?" wydanej w latach 80. Minęło ponad 30 lat. Czy pisanie książki dla dzieci w obecnych czasach jest trudniejsze? Wiesław Sokoluk: Bez wątpienia tak! Jest trudniejsze, choć mechanizmy rozwojowe się nie zmieniły, ani pytania dzieci, czy też ich ciekawość seksualna. Pytanie, czy rodzice lub opiekunowie będą potrafili wykorzystać tę książkę do rozmów z dziećmi w obecnych czasach? Czy dostali odpowiednią wiedzę dla siebie - bo książka jest dla dzieci i dla rodziców. Ona ma zachęcać do dialogu. Z tą myślą ją napisaliśmy. Choć wyzwanie,…

Częstym problemem zgłaszanym psychologowi podczas wizyt w gabinecie, ale nie tylko w gabinecie, są dziecięce kłamstwa. Dotyczy to dzieci już od wieku przedszkolnego. Największe kłopoty w tym zakresie mają dorośli z nastolatkami. Wielu dorosłych nie rozumie zachowania dzieci. To, co Państwu przedstawię w tym krótkim artykule, dotyczy przede wszystkim młodszych dzieci. Dlaczego dzieci kłamią? 1. Ze strachu przed karą, przed niespełnieniem wymagań dorosłych (kiedy dorośli, głównie rodzice, są nadmiernie wymagający). 2. W obronie przed nadmierną kontrolą ze strony dorosłych. Wówczas kłamstwo jest mechanizmem obronnym, bo nie jest uświadomione. 3. Ze strachu przed odrzuceniem. 4. W powyższych przypadkach strach dominuje. 5.…

Ewa Kostoń: Skąd pomysł napisania książki o tym skąd się biorą dzieci? Elżbieta Pajączkowska: Jestem z wykształcenia psychologiem. Współautorka książeczki Krystyna Ponińska jest filologiem polskim. Moją koleżanką z liceum. Po studiach rozpoczęła pracę w Katowickim KAW-ie jako redaktorka. Przygotowując program wydawniczy, redakcja wydawnictwa zwróciła uwagę na luki w tej tematyce, szczególnie dla młodszych dzieci. W tym czasie było na rynku kilka tytułów (znam 2 i obydwa zagraniczne). Krystyna podjęła się zadania wypełnienia tej luki. Zwróciła się do mnie z propozycją wspólnego napisania książeczki dla przedszkolaków. Tak się zaczęło, a skończyło się wydaniem Bocianów. Ewa Kostoń: Prowadzi pani spotkania z rodzicami…

Obawy mogą być różne, począwszy od lęku przed zachęceniem dziecka do aktywności seksualnej, a skończywszy na braku umiejętności i zawstydzeniu. Dodatkowo nastolatkowie mogą nie być skłonni do rozmów, jeśli w domu nie powstała przestrzeń na tego typu tematy. Obawiają się również reakcji rodziców, którzy będą podejrzewać, że rozpoczęli już współżycie seksualne, choć często nie jest to prawdą. Do tego dochodzi wstyd i zakłopotanie zarówno dorosłych jak i nastolatków. Niektórzy twierdzą, że rozpoczynanie rozmów o seksualności dopiero w okresie dojrzewania to o wiele za późno. Ale nawet jeśli nie stworzyliśmy w domu sprzyjającej atmosfery dla rozmów intymnych pamiętajmy, że zawsze warto…